Αν τύχει και φύγεις απ’ την πόλη σου, όταν θα γυρνάς σ’ αυτή, όταν βρεθείς στην γειτονιά σου, θα νιώσεις σπίτι σου. Γιατί σ’ αυτή μεγάλωσες. Σ’ αυτή σφυρηλατήθηκες σαν παιδί. Εκεί έχεις τις πρώτες σου μνήμες, εκεί πήγες σχολείο, εκεί έπαιζες, εκεί έκανες και άλλαζες φίλους. Από κει ξεκίνησες σαν άνθρωπος. Από την γειτονιά σου.
Αλλά και να μην ξεκίνησες από κει σίγουρα δεν θα την αγαπάς λιγότερο, γιατί και πάλι αυτή με τα στενά της, με τα πάρκα της, με τα στέκια της ήταν που σε αγκάλιασε. Πως θα μπορούσες να μην νοιάζεσαι γι’ αυτή; Να μην την αγαπάς; Αυτό είναι η οδός Βόλου για μένα. Για μας. Η γειτονιά μας.
Η γειτονιά μας είναι όμορφη, αν και κάπως παραμελημένη. Εγώ πάντα την έβλεπα σύνθετη, όχι μια απλή γειτονιά. Έχει την ησυχία της εξοχής και την κινητικότητα του κέντρου.
Ο δρόμος αν και προαστιακός είναι γεμάτος μαγαζιά. Είμαστε μια γειτονιά με ζωή, πολύβουη και ταυτόχρονα ήσυχη, με τα δέντρα της, με τα παιδιά να παίζουν στους δρόμους και να γεμίζουν τα στενά της γέλια και φωνές. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι πρόκειται για κόμβο.
Είναι μία από τις εισόδους για την Λάρισα και με το πολεμικό αεροδρόμιο από τη μια πλευρά και τις γραμμές του τραίνου από την άλλη υπάρχει πάντα μια κινητικότητα, μια εγρήγορση.
Είναι απίστευτο πόσα πράγματα μπορεί να δει όποιος έχει ζήσει στην οδό Βόλου αν κάνει μια βόλτα να την περπατήσει. Απ’ τον Άγιο Γεώργιο μέχρι τα σχολεία και πιο κάτω είναι γεμάτη εικόνες.
Ξεκινάς απ’ την εκκλησία. Μεγάλη και πανέμορφη η εκκλησία της γειτονιάς μας που είναι συνήθως κατάμεστη και οι πιστοί της σε μεγάλες γιορτές , όπως η Ανάσταση, κατακλύζουν μέχρι και την εθνική, αποτελεί ορόσημο.
Προχωράς λίγο και πέφτεις πάνω σε γνωστά πρόσωπα που σίγουρα θα κάθονται στις καφετέριες. Ακολουθεί μια μεγάλη ευθεία με μαγαζιά. Όλα τα ‘χουμε σ’ αυτή τη γειτονιά. Καφετέριες, σουβλατζίδικα, φροντιστήρια, σούπερ μάρκετ, μανάβικα, κρεοπωλεία, γκαράζ, συνεργεία, κομμωτήρια κι αυτά είναι μόνο μερικά.
Εκεί κοντά στον Άγιο Γεώργιο, στα στενάκια είναι και το ‘παρκάκι’ ή αλλιώς ‘η καινούργια. Εκεί πάνε περίπατο τα δημοτικά, εκεί δίνουν οι παρέες ραντεβού είτε για συνάντηση είτε για άραγμα.
Επόμενος σταθμός το γεφυράκι που επίσης αποτελεί ορόσημο.
Παράλληλη οδός, στη Βόλου, είναι και η οδός Κάρλας.Εκεί βρίσκεται κα το Πολιτιστικό Κέντρο της γειτονιάς μας τα τελευταία χρόνια.
Μετά από λίγο δρόμο, συνεχίζοντας την Κάρλας δίπλα στις γραμμές, φτάνουμε στα σχολεία. Βέβαια, σχολείο υπάρχει και κοντά στην εκκλησία αλλά συνήθως λέμε την τελευταία περιοχή «τα σχολεία» , γιατί έχει Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο και ΕΠΑΛ. Ειδικά τα παιδιά της Βόλου τρέφουν μεγάλη αγάπη γι’ αυτή.
Σ’ όλη τη διαδρομή που προανέφερα θα δεις τουλάχιστον μια φορά σε κάποιο στενό, μια κολώνα, ένα παγκάκι, στο σχολείο γραμμένο σε γκράφιτι με μεγάλα γράμματα τη φράση Volou Street. «που μένεις;» «στη Βόλου!» θα πει με καμάρι ένας έφηβος στις παρέες του στο κέντρο.
Volou street μπορεί να λέει σε παρένθεση δίπλα στο όνομά του στο facebook, σαν φόρο τιμής στην γειτονιά του, που αγαπάει και σέβεται. Επιπλέον, θα ανήκει κι αυτός, όπως όλοι όσοι πήγαμε σχολείο εδώ, στην αιώνια διαμάχη των παιδιών: 12ο VS 23ο ( Δημοτικά), που όμως εξαλείφεται μόλις πάμε Γυμνάσιο κι ενωθούμε και γίνουμε ένα κράμα στις παρέες και καταλάβουμε πως είτε 12ο είτε 23ο αυτά είναι μόνο αριθμοί. Στην ουσία όλοι στην ίδια γειτονιά είμαστε κι όλοι το ίδιο την αγαπάμε.
Τέλος, η γειτονιά έχει ανάγκη αναβάθμισης και ανάπτυξης με στόχο την βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων της. Έχουμε χρέος να προσέξουμε την γειτονιά και να την μεγαλώσουμε. Αυτή τη γειτονιά που μας μεγάλωσε κι εμάς.
Όντας προάστιο, όλα φαίνεται να κινούνται λίγο πιο χαλαρά. Οι κινήσεις κι οι πρωτοβουλίες για το ‘σουλούπωμά’ της είναι κάπως φειδωλές. Παρόλα αυτά υπάρχουν, γεγονός που με κάνει να έχω πίστη στην αγάπη μας για την γειτονιά μας.
Πίστη ότι θα μετατρέψουμε αυτή την αγάπη σε κάτι καλό τόσο για την ίδια την γειτονιά όσο και για μας.
Ν.Π.